Այսօր, արդեն որոշված ծրագրով՝ http://b4.mskh.am/node/7465, փոքր, բայց շատ աշխույժ խմբով, ճանապարհ ընկանք Կոտայքի մարզի Նոր- Հաճն քաղաքի թիվ 3 հիմնական դպրոց:Չնայած որ ճանապարհները տեղ-տեղ դժվարանցանելի էին,և մարախուղն էլ տեսանելիությունը նվազագույնի էր հասցրել,մենք բացարձակ չընկճվեցինք,ընդհակառակը,ինչպես իսկական սեբաստացիներ, սկսեցինք նկարել բնության հրաշքը՝գեղեցիկ ձմեռային տեսարանները:Մեզ չէր կարող խանգարել ոչինչ,չէ որ գիրք -նվերներին սպասում էին շատ երեխաներ,որոնց վարվռուն աչքերը միանգամից հասկացնել տվեցին՝ մենք սպասված հյուր էինք :Ընդունելությունը անչափ ջերմ էր:Զրուցեցինք դպրոցի տնօրենի և փոխտնօրենի հետ,ներկայացրեցինք կրթահամալիրը հավուր պատշաճի՝ամեն բան պատմելով:Նրանք հաճելիորեն զարմացան,հարցեր տվեցին՝ կարծես չհավատալով տեսածին ու լսածին: Մենք էլ՝ մեր խոսքերի հավաստիության համար,բնականաբար, ամենակարճ ճանապարհն ընտրեցինք՝ հրավիրելով նրանց մեր կրթահամալիր: Շրջեցինք դպրոցով և քանի որ դասի ժամին էինք այնտեղ,ապա չէինք կարող հրաժարվել դասապրոցեսի ընթացքին ծանոթանալու առաջարկից:Եղանք 1-ին. 4-րդ և 5-րդ դասարանցիների մոտ,և բոլոր դասարաններում՝ ա՜յ քեզ զուգադիպություն՝ մաթեմատիկայի դաս էր,իսկ ահա մեր Նազուկն էլ ՝հպարտորեն նկատեց,որ իրենք՝ բ4- ականները, զգալիորեն առաջ են թեմաներով տեղի 5-րդցիներից,բայց նաև ուրախացավ,որ այստեղ էլ լավ սովորողները շատ են,քանի որ իր աչքով տեսավ թղթային մատյանում նշանակված 9-երը: Read the rest of this entry »
